بررسی تأثیر سایز حفرات داربست های کیتوزان- ژلاتین در اتصال سلول های اپیتلیال پردۀ آمنیون به منظور کاربرد در مهندسی بافت

چکیده سابقه و هدف: امروزه پردۀ آمنیون، به عنوان یک منبع با ارزش سلولی، کاربردهای فراوانی به ویژه در حیطۀ طب ترمیمی دارد. از سوی دیگر ایجاد بسترهای سه بعدی با ویژگی های مطلوب برای کشت سلول، که بسته به نوع سلول نیز می باشد، اهمیت زیادی پیدا کرده است. لذا این تحقیق با هدف طراحی بسترهای مناسب برای به کارگیری سلول های اپیتلیال پردۀ آمنیون در تحقیقات مهندسی بافت انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت تجربی انجام پذیرفت. ابتدا داربست های سه بعدی کیتوزان و کیتوزان-ژلاتین با روش freeze-dry در دماهای متفاوت (20-، 80-، 196-) از مرحله پیش انجماد آماده سازی و سایز حفرات با میکروسکوپ الکترونی ارزیابی شد. همچنین با استفاده از فرمول مناسب، تخلخل (porosity) داربست ها اندازه گیری شد. در مرحلۀ بعد، سلول های اپیتلیالی جدا شده از پردۀ آمنیون روی داربست های با سایز حفرات متفاوت کشت داده شدند. از تصاویر sem و تست mtt نیز برای تایید اتصال سلول های مورد نظر به داربست استفاده گردید. یافته ها: طراحی مورد هدف با موفقیت انجام پذیرفت که حاصل انجام تکرارپذیری این مطالعه بود. نتایج میکروسکوپ الکترونی حاکی از سایز حفرات بزرگتر در دمای بالاتر و در مدت زمان طولانی تر از مرحلۀ پیش انجماد بود (20-). تخلخل 73 درصد داربست-ها برای کشت سلول مطلوب بود. از سوی دیگر نتایج mtt سلول ها روی داربست، اهمیت سایز حفرات (~ 100 میکرون) را در اتصال سلول به بستر تایید کرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که داربست های کیتوزان- ژلاتین و کیتوزان با سایز حفرات بزرگ تر، باعث افزایش شانس اتصال سلول-های اپیتلیال پردۀ آمنیون به بستر شده و از این رو می توانند به عنوان یک بستر ساخته شده از مواد طبیعی برای اهداف مهندسی بافت استفاده شوند. واژگان کلیدی: داربست، کیتوزان، سلول های اپیتلیال پردۀ آمنیون.